nام

به دیوارهای اتاق نگاه می‌کنم، به شورت‌های آویخته بر طناب، به آلومینیوم پنجره؛ تصور می‌کنم که بر صندلی تراس خانه‌ی ویلایی همسایه نشسته‌ام، آسمان قرمز تمام فعل دیدن است و نسیم پوستم را خنک می‌کند. همه چیز خوب است الا گهگاه توهم صدای سپهر در پس حرکت ماهرانه‌ی انگشتان  نوازنده‌ی پیانو. دهانم کمی خشک است و نوت‌های آخر کمی آزرده‌دلم ‌می‌کنند. دوباره از نو؛ نرم در من رسوخ کرده، سپس شکوه‌مندی‌اش مرا می‌رقصاند. کاش خواب راه چشمانم را پیدا نمی‌کرد.

دانلود