برای آنکه در کنار اوضاع قمر در عقرب‌اش به ریتم نیاز دارد.
برای آنکه نیازمند هم‌صحبت است
-گندمزار
آسمان خاکستر،
درخت‌ها سپید،
و زغال سیاسْت
مانده‌ی سوخته‌ی گندمزار.
خشکش زده خون
در زخم باختر
و کاغذ بی‌رنگ کوه
مچاله شده‌ست.
غبار جاده، روی می‌پوشد
در دره‌های تنگ.
چشمه‌ها گل‌آلود،
برکه‌ها خاموش.
در دودی‌ی رو به گُلی
زنگوله‌ی گله می‌زند
و چرخاب، مادرانه
ختم اوراد می‌کند.
آسمان خاکستر،
درخت‌ها سپید.
-لورکا
برای آنکه از نارضایتی می‌گریزد.
نرگس
کودک،
می‌روی به رودخانه بیافتی!
در ته آب، گل سرخی هست
و در آن گل سرخ، رود دیگری.
پس ببین این پرنده را! نگاهی آنجا
به این پرنده‌ی زرد بیانداز!
افتاده چشم‌های من
به ته آب.
خدای من! اما
سر می‌خورد این کودک!
... و خودم، به دل گل‌سرخ
در آب که گم شد،
فهمیدم. شرح نمی‌دهم.
-فدریکو گارسیا لورکا
برای آنکه با لرزش دست‌هایش، طلب تاب‌آوری دارد.
آواز درخت خشک نارنج
هیزم شکن.
سایه‌ام شکن.
آزادم از عذاب دیدن بی‌باری‌ام نما.
زاده چرا به حلقه‌ی آیینه‌ها شدم؟
روز می‌پیچد به گرد من.
و شب مرا تکرار می‌کند
در همه‌ی اختران خود.
بی دیدن خویش، زندگی می‌خواهم.
و مور و باز را
به خواب خواهم دید
که برگ و پرنده‌ی من شده‌اند.
هیزم شکن.
سایه‌ام شکن.
آزادم از عذاب دیدن بی‌باری‌ام نما.
-فدریکو گارسیا لورکا